Competent in het samenwerken met collega's
'
'Hou op met klagen en stop energie gewoon weer in lesgeven'
Samenwerken met collega's, zoals hierboven, waarom moeilijk doen als het samen kan. Lesgeven doe je niet alleen, maar alles erom heen doe je ook niet alleen. Lesgeven is overleggen met je directe collega's. Soms loop je tegen leerlingen op en bespreek je dit met de mentor of andere collega's.
'Hou op met klagen en stop energie gewoon weer in lesgeven'Rob Muijs − 03/09/11, 06:00
© ANP
Leraren worden helemaal niet onderbetaald, hebben normale werktijden en ook nog eens 12 weken vakantie, zegt Rob Muijs, docent economie op een zwarte school in Amsterdam.
Anneke Wijma beschrijft haar ervaringen in het voortgezet onderwijs en het is waarachtig triest met haar gesteld. In bedompte vergiftigde ruimtes verricht zij haar geestdodende arbeid. Zwaar onderbetaald wordt zij dagelijks belaagd door geesteszieke leerlingen. Bij haar directie zoekt zij vergeefs steun; de hooggeplaatsten vermeien zich in comfortabele onderkomens, waar zij ondoordachte plannetjes uitbroeden die Wijma vervolgens zonder enige faciliteiten mag trachten uit te voeren. Haar enige opstekertje, haar lange vakantie, wordt haar ook nog is maatschappijbreed misgund. Och, arme.
Hoe anders zijn mijn ervaringen. Na mezelf een bult te hebben gewerkt als zelfstandig ondernemer, werd ik sinds het jaar 2000 als leraar op een school voor middelbaar beroepsonderwijs. Zij-instromer, zoals dat tegenwoordig heet. Het voelde voor mij als een warm bad. Normale werktijden, geen gestress om bedrijfsresultaten, een intellectuele omgeving, prettige collega's. Werkdruk? In het voortgezet onderwijs heb je een volledige baan bij 25 lesuurtjes van 50 minuten. En natuurlijk moet er wel eens vergaderd worden, maar daar ben je toch zelf bij? Als het uit de hand loopt, kun je toch je mond open trekken en zeggen dat het anders moet?
51 dagen niets doen
Werk ik dan op een veel betere en mooiere school dan Wijma? Ik weet het niet. Mijn school staat in Amsterdam-Noord, is vrijwel 100 procent zwart. Ik geef economie en boekhouden aan leerlingen van 16 jaar en ouder en ik kom alle problemen tegen die Wijma ook tegenkomt. Maar ik ga iedere morgen vrolijk naar mijn werk om de klus met mijn gezellige collega's te klaren.
Onderbetaald? Ik zit eind loonschaal 11 (en dat is tegenwoordig voor ieder leraar die zijn vak serieus neemt haalbaar) en toucheer ruim 60.000,- euro bruto per jaar. Dat is bijna twee keer modaal, niet mopperen dus. En dan ook nog 12 weken vakantie. Ik vind niets leuker dan op de eerste dag van de grote vakantie de mannen in mijn stamcafé voor te rekenen dat ik 51 dagen niets hoef te doen en toch geld krijg.
Er wordt te veel gezeurd in het onderwijs. De maatschappelijke status van het beroep van leraar zou er bijzonder mee gediend zijn, indien de collega's een wat minder klagerige toon zouden aanslaan en hun energie gewoon in hun werk zouden stoppen. En Anneke Wijma adviseer ik te solliciteren naar een vergelijkbare positie in het bedrijfsleven, waar haar kwaliteiten ongetwijfeld passend zullen worden beloond.
Hoe anders zijn mijn ervaringen. Na mezelf een bult te hebben gewerkt als zelfstandig ondernemer, werd ik sinds het jaar 2000 als leraar op een school voor middelbaar beroepsonderwijs. Zij-instromer, zoals dat tegenwoordig heet. Het voelde voor mij als een warm bad. Normale werktijden, geen gestress om bedrijfsresultaten, een intellectuele omgeving, prettige collega's. Werkdruk? In het voortgezet onderwijs heb je een volledige baan bij 25 lesuurtjes van 50 minuten. En natuurlijk moet er wel eens vergaderd worden, maar daar ben je toch zelf bij? Als het uit de hand loopt, kun je toch je mond open trekken en zeggen dat het anders moet?
51 dagen niets doen
Werk ik dan op een veel betere en mooiere school dan Wijma? Ik weet het niet. Mijn school staat in Amsterdam-Noord, is vrijwel 100 procent zwart. Ik geef economie en boekhouden aan leerlingen van 16 jaar en ouder en ik kom alle problemen tegen die Wijma ook tegenkomt. Maar ik ga iedere morgen vrolijk naar mijn werk om de klus met mijn gezellige collega's te klaren.
Onderbetaald? Ik zit eind loonschaal 11 (en dat is tegenwoordig voor ieder leraar die zijn vak serieus neemt haalbaar) en toucheer ruim 60.000,- euro bruto per jaar. Dat is bijna twee keer modaal, niet mopperen dus. En dan ook nog 12 weken vakantie. Ik vind niets leuker dan op de eerste dag van de grote vakantie de mannen in mijn stamcafé voor te rekenen dat ik 51 dagen niets hoef te doen en toch geld krijg.
Er wordt te veel gezeurd in het onderwijs. De maatschappelijke status van het beroep van leraar zou er bijzonder mee gediend zijn, indien de collega's een wat minder klagerige toon zouden aanslaan en hun energie gewoon in hun werk zouden stoppen. En Anneke Wijma adviseer ik te solliciteren naar een vergelijkbare positie in het bedrijfsleven, waar haar kwaliteiten ongetwijfeld passend zullen worden beloond.
Ik merk bij mijn collega’s ook veel geklaag en ik ben van mening dat je juist eens goed naar jezelf moet kijken en je energie in dingen stoppen waar je ook iets uit kunt halen. Klagen zit in het bloed van de mens, maar moet het zo erg worden dat ze je bloed wel willen drinken? Nee… zorg ervoor dat je je geklaag in een actie kan inzetten en ga eerst naar jezelf kijken hoe jij de situatie kan oplossen. Als collega’s met problemen of geklaag komen, dan probeer ik het positief te draaien of vragen te stellen hoe ze dit kunnen oplossen. Wat ze er zelf aan kunnen doen of hoe ze het naast zich neer kunnen leggen. Ik hoop dat ik collega’s in kan laten zien, dat ze zelf heel veel aan problemen kunnen doen, of dat de problemen vaak helemaal niet zo groot zijn als dat ze op dat moment denken.
Mijn visie
Samenwerken met collega's, zoals hierboven, waarom moeilijk doen als het samen kan. Lesgeven doe je niet alleen, maar alles erom heen doe je ook niet alleen. Lesgeven is overleggen met je directe collega's. Soms loop je tegen leerlingen op en bespreek je dit met de mentor of andere collega's. Dot vereist een goede communicatie, met elkaar communiseren over alles en nog wat levert veel op. Vaak ben ik in gepsrek met collega's over leerlingen of dingen die betrekking hebben tot school. Maar uiteindelijk hebben we het ook over persoonlijke dingen. Dit geeft een band met collega's en deze band is voor mij belangrijk om elkaar te vertrouwen en dingen te bespreken waar ik in het onderwijs tegen aan loop.
Samenwerken is leuke dingen doen, maar ook de vervelende klusjes opknappen. Vergaderen is niet mijn hobby, maar wel belangrijk. Vergaderen hebben wij op veel verschillende settingen. De ene vergadering gaat over de leerlingen, de andere over het taalbeleid of het vak wat ik geef.
Uiteindelijk maak je samen het onderwijs!
'