Reflectie december
Vanaf dag 1 ben ik met mijn mentor klas bezig om deze klas in het gareel te krijgen. Het gedrag van de leerlingen was “losgeslagen”. Van veel docenten kreeg ik commentaar over mijn klas. Ik kan je vertellen dat doet iets met je. Maar ik ben iemand die alle zeilen bij zet!
De klas elke week toe spreken, persoonlijke leerlingen toe spreken. Maar niets hielp. Wat nu te doen?
Tot er een collega kwam, Lianne, waarom ben je zo aan het vechten met je klas?
Tja, daar moest ik eens even goed over nadenken. Het is eigenlijk wel moeilijk om mentortaken (2 uur in de week) en de lessen handel en verkoop (6 uur in de week) te scheiden of het op een juist moment combineren. Er ging veel om in mijn hoofd, maar waarom vertelde ik niet aan de leerlingen wat er in mijn hoofd omging.
Vanaf dat moment ben ik me meer kwetsbaar gaan opstellen naar de groep, meer open naar de leerlingen.
Dat voelde steeds beter. In het begin van het jaar, zette ik veel leerlingen uit de klas, omdat het gedrag van de leerlingen in mijn lessen ontoelaatbaar was. Nu de afgelopen weken, hoef ik niemand eruit te sturen en eens een enkele leerling even apart te zetten.
Dat voelt goed! Het geeft mij vertrouwen in de groep en in de leerling individueel. Het blijkt ook dat de meeste leerlingen hun onvoldoendes opgehaald hebben.
En het fijnste is dat collega’s niet meer met commentaar komen over mijn klas, maar Lianne wat is het fijn werken met jouw klas!
Ik weet dat ik dit niet alleen doe, maar voor mijn gevoel heb ik daar vele bouwstenen voor gelegd.
Zodat ik hier het hele jaar verder mee kan bouwen!